COLUMN: De rol van Angstgegner voor PSV is ruimschoots voorbij
In dit artikel:
Gistermiddag verloor Feyenoord opnieuw van PSV, ditmaal in Eindhoven, en dat markeert de achtste opeenvolgende competitienederlaag of -niet-zege van de Rotterdammers tegen de Brabanders in eigen huis. De schrijver — een fan en seizoenkaarthouder — wijst op omstandigheden die het resultaat ook beïnvloedden: PSV had na Europese wedstrijden vijf hersteldagen, Feyenoord maar drie, en een verzoek om de aftrap te verplaatsen naar later werd door de KNVB afgewezen. Dat voedt het gevoel van oneerlijkheid en competitievervalsing bij supporters.
Naast de kwestie van vermoeidheid en planning wordt ook scheidsrechter Danny Makkelie genoemd als terugkerende controversefiguur; vorig seizoen was er onvrede over een rode kaart tegen Read. Deze keer oordeelt de columnist echter dat de scheidsrechter niet de doorslaggevende factor was — Feyenoord is simpelweg structureel in de problemen tegen sterke tegenstanders zoals PSV en Ajax. De ploeg verliest regelmatig belangrijke duels in zowel Europa als de Eredivisie, en excellerende momenten blijven incidenteel.
Tactisch en coachingsgewijs rijzen er vragen bij Robin van Persie: volgens de schrijver heeft hij nog geen écht serieuze, grote wedstrijdwinst geboekt sinds hij trainer is — tegen clubs als Fenerbahce, Aston Villa, AZ en nu PSV zijn belangrijke wedstrijden verloren. Ook individuele kansen — zoals die van Luciano Valente in deze wedstrijd — werden niet benut, wat de frustratie vergroot.
De columnist plaatst de huidige reeks in historisch perspectief: herinneringen aan eerdere pijnlijke nederlagen en misplaatste verwachtingen, zoals een verlies tegen Volendam in 1962 tijdens een succesvol Europees seizoen, illustreren dat subtiele uitschieters en teleurstellingen bij Feyenoord horen. Toch blijft hoop bestaan; zaterdag wacht een ogenschijnlijke makkelijke thuiswedstrijd tegen Volendam, waarop de auteur rekent dat Van Persie dit soort duels onder controle heeft.
Persoonlijk geeft de schrijver toe blij te zijn de wedstrijd niet vanaf zijn vaste plek in De Kuip te hebben meegemaakt — dat verzacht de teleurstelling iets. De slotnoot is er een van loyale verbondenheid: ondanks wisselende resultaten blijft de hartstocht voor Feyenoord onverminderd.